BEDRAN FORUM

Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.
BEDRAN FORUM

Kültür, sanat, edebiyat ve tarih.


    Yaşamak

    Abbas
    Abbas


    Mesaj Sayısı : 8
    Kayıt tarihi : 22/06/09

    Yaşamak Empty Yaşamak

    Mesaj  Abbas Ptsi Ağus. 10, 2009 8:31 am

    Sancısı oldu bu yürek her çaresiz sevdanın
    Sen bile kıymet bilmezken kim neylesin umutları....

    Ben kimsesiz kalabalıkların dilencisiyim
    İki adımlık sokakların başucunda
    Hep bir yarımlık kalmış dilimde
    Tutamadığım sözler veriyorum sana
    Ve ertesi güne bir başka ben olup çıkıyorum karşına
    Bir bilinmezliğe dönüşüyoruz seninle
    Düğüm olup düşüyoruz uçsuz uçurumlardan
    Kimseler tutamıyor sözlerimizden

    Herkes bir köşede matem tutuyor geceye
    Kulaklarıma takılıyor eski bir şarkının notaları
    İçinde seni saklamışlar sanki
    Çığlık çığlığa çınlıyorsun kulaklarımda
    Kurtarmak istiyorum seni
    Fakat
    Sana attığım her adım
    Kaçırıyor beni
    Farkına varmadan uzaklaşıyorum senden
    Ve sadece gözlerinden düşen hüzünleri görebiliyorum
    Gecenin kör karanlığında

    İsimsizliğim olup çıkıveriyorsun karşıma
    Görenler seni soruyor
    Ve ben bahaneler uydurup kaçıyorum
    Ortamsızlıklardan
    Giremediğim her mekanda
    Seni anlatıyor tüm yabancılaşmış kelimeler

    Alfabesiz düşler kuruyorum siyah gölgelerin peşinde
    Nedensiz sevmiyorum seni
    Çünkü seni sevmek için bir nedenim olamıyorsun
    Ağlıyorsam vardır elbet bir çaresi
    Ama değil ki bu senin dudaklarına bir hece olup
    Süzülsün ellerinden avuçlarıma
    Hep yarım hep yamalak
    Umutsuz
    Evsiz
    Barksız
    Bir çocuk korkaklığında
    Düşemiyorum avuçlarına

    Sarmak isterken seni
    Kollarımda apansız ağrılar doğuyor
    Ellerimdeki gül'ün dikenleri batıyor parmaklarıma
    Ve kanlarım sızıyor parmak uçlarına
    Sanki ayaklarımın altında ki sular
    Kan kırmızısı bir renge bulanıyor
    Yoksa gözlerimden düşen sızlayışlarım mı gördüklerim

    Uzun alabildiğince
    Sonsuz
    Belki gidilmemesi gereken bir yola koyuyorum başımı
    Biliyorum ki
    Güneş doğmayacak bu sabah
    Yağmur ıslatmaya meyilli zaten
    Beyazların üşüştüğü saçlarımı
    Her acı benden yana düşüyor
    Uzun yaz ortasında üşüyorum kimsesizliğime
    Ve dört mevsim yaşıyorum soğukluğunu
    Yaşamak deniyorsa buna

    Aslında yoksul taş kaldırımların koynunda ölüyorum
    Çırılçıplak umutlar avuçlarımda
    Yaşanması gereken ne kadar acı varsa
    İçim de saklayarak düşüyorum hayatın mahpusluk zindanlarına

      Forum Saati Perş. Mart 28, 2024 3:38 pm