BEDRAN FORUM

Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.
BEDRAN FORUM

Kültür, sanat, edebiyat ve tarih.


    BİR NEHRİN MASALI..HALİL DAĞ

    avatar
    HeBuN


    Mesaj Sayısı : 21
    Kayıt tarihi : 26/04/09
    Yaş : 46

    BİR NEHRİN MASALI..HALİL DAĞ Empty BİR NEHRİN MASALI..HALİL DAĞ

    Mesaj  HeBuN Perş. Eyl. 10, 2009 6:28 pm

    Kürdistan dağlarına adım attığım ilk günlerdi. Ne bir yol biliyordum, ne her hangi bir yönün farkındaydım. Dağların derinliklerinde kaybolduğumu düşündüğüm ve önümde yürüyen arkadaşı kaybetmemek için tüm çabamı sarf ettiğim günlerdi. Zap diye bir yerden bahsediyorlardı ve biz de ona yürüyorduk. Öylesine yabancıydım ki bu coğrafyaya Zap’ın ne olduğunu bile bilmiyordum. Ama ısrarla ona doğru yürüyordum. Henüz onunla karşılaşmamıştım. Ama yürüdüğümüz yollar boyunca arkadaşlar ondan bahsediyorlardı ve Metina dağlarında karşılaştığımız köylülerden bir tanesi onun aşık bir nehir olduğunu söylediğinde ben nehir bile görmemiştim. Bir dağ evinde, yağmurdan sırılsıklam olmuş arkadaşlarımın arasında oturmuş, konuşmakta olan bu köylüye iyice yaklaştım. Kürtçe konuşuyordu ve ben Kürtçe’yi de henüz öğrenememiştim. Ama köylünün anlattıklarını da duymak, öğrenmek istiyordum. Hemen yanımdaki arkadaş kısık sesle onun sözlerini bana aktarmaya başladı. O gece dışarıda bardaktan boşanırcasına yağmur yağarken, o köylüden Zap’ın bir nehir olduğunu öğrendim, hem de aşık bir nehir… Kürtçe bir masal dili... Yaşlı köylü gözlerimize baka baka anlatıyordu hikayesini ve arkadaşlarımın gülmelerine rağmen dinletiyordu kendisi. Bardaktan boşanırcasına yağan yağmurdan kaçarken sığındığımız bu köy evini elbiselerimizin buğusu doldururken bizi de masalın buğusu sarıyordu. Çok açtım, yorgundum, bir türlü gözlerime söz geçiremiyordum ama köylünün dudakları arasından dökülen kelimelerin ahengi beni yavaş yavaş içine alıyordu. Kürtçenin bir masal dili olduğunu ilk o gece fark ettim, ve artık bu masalı dinlemek istiyordum. Kürtçe ile masallar anlatılır, masallar yaşanırdı. Bu masal gerçeğini çok sonra daha iyi fark edecektim. Evin ufak çocuğu sobaya odun atıyordu. İhtiyar köylünün sözlerini dinledikçe, Güney savaşının o yorgunluk ve uykusuzluk dolu günlerinde, bir masalın içine yol aldığımı hissediyordum. Anlatılanlar hem içime korku salıyor, hem de dinlemek için büyük çaba harcıyordum. Uyumamak için sırtımı duvara yasladım. Yaşlı köylü bizlerin dağa yeni gelen gerillalar olduğumuzu biliyordu. Ve bu aşık nehrin masalını anlatmaktan da vazgeçmiyordu. Onun evine gelen tanrı misafirleriydik. Bizimle ekmeğini ve tuzunu paylaşmıştı. Şimdide masallarını paylaşıyordu. Böyle şeyler öykülerde, destanlarda, masallarda olurdu. Anlatılanlar hikayeydi, masaldı, inanılmazdı ama köylünün sözleri bir türlü aklımdan da çıkmıyordu. Uykusuzluğa daha fazla dayanamayıp gözlerimi kapıyordum ama sözler duymamazlık edemiyordum. Bu nehir aşık olur çocuklar. Onu siz bilmezsiniz… Bir insana sevdalanmaya görsün onu bir kez olsun unutmaz.. Onu büyük bir sabırla bekler. Onun gelip kıyısında diz çökmesini, suyunu alıp yüzüne vurmasını bekler. O kişi bir kez Zap’ın sularına dokunmaya görsün her şey değişir. Onun tadını almıştır artık, onun büyüsüne kapılmıştır. Zap sularını yükseltir, onu usulca akıntısının içine alır ve denizlere doğru yolculuğa çıkarlar….....
    avatar
    HeBuN


    Mesaj Sayısı : 21
    Kayıt tarihi : 26/04/09
    Yaş : 46

    BİR NEHRİN MASALI..HALİL DAĞ Empty Geri: BİR NEHRİN MASALI..HALİL DAĞ

    Mesaj  HeBuN Perş. Eyl. 10, 2009 6:28 pm

    Yıllar sonra yaşlı köylünün bu hikayesini Rezzan’a anlattığımda bir başka masalın içindeydik. Onunla bir kış masalının içinde, bir kış filmi çekiyorduk. Bütün acemiliğimize bütün zorlanmalarımıza rağmen ‘yüzlerimizin sırrı’ diye bir film çalışmasının içine atlamış, canla başla çalışıyorduk. Bütün çalışmalarımız kar içinde geçiyordu. Kar yağışı başladığı zaman eşyalarımızı alıyor, hemen dışarıya fırlıyor, çekim yapacağımız yerlere koşuyorduk. O kış ne kadar çok fırtına bekledik, ne kadar çok kar bekledik kimse bilemez. Çok acemiydik, ama coşkumuza diyecek yoktu. Karlarla boğuşmak, fırtınanın içinde film çekmek bizler için inanılmaz güzellikteydi. Bir şey yaptığımızı hissettikçe mutlu oluyorduk. Bu kış masalını çok sevmiştik. O günler masalların kendi ellerimizle yaratılacağını öğrendiğimiz günlerdi. O kış her şeyin ellerimizde olduğunu keşfetmiştik. Yine bütün gün kar içinde çalışıp akşam ısınmak için sobanın başına oturduğumuz gecelerden birindeydik. Bu defa dışarıda kar yağıyordu ve yine üzerimizden buğular yükseliyordu. O geceyi, metina dağlarına geldiğim o yağmuru, yaşlı köylünün evinde oturduğumuz sobayı, yükselen buğuları anımsadım. Ardından köylünün anlattığı nehrin hikayesini hatırladım. Bu defa masalı ben anlatıyordum Bu defa aşık nehri ben anlattım. Rezzan ve diğer arkadaşlar ilgiyle dinlediler. Sanki bu gecenin yaşlı köylüsü bendim. Hepsi etrafında bana bakıyordu. Bu defa masalı ben anlatıyordum. Ertesi sabah çekimleri yapacağımız yere Rezzan ile birlikte gittik. Bir yandan senaryoya uygun yerler arıyorduk, bir yandan da Rezzan’ın rolünü tartışıyorduk. Bu konuda çok güçlüydü. Filmimizin öyküsünü hemen kavramış ve o güçlü yorumunu esirgememişti. Bir yere ulaştık. Bu gün çekeceğimiz sahne için çok uygun bir yerdi. Rezzan omzuma dokundu, gülümsüyordu. Bir şey soracağını söyledi, ben de cevaplayacağımı söyledim. Hele söyle, o senin aşık nehrin bana da aşık olur mu… Önce seni görmesi gerekir. Hele bir bak bana, ne diyorsun, beni de beğenir, alıp götürür mü… Sanmam, seni almaz… Ben iyi yüzüyorum. Kolay kolay kendimi herkese kaptırmam… Bu sözlerimizin orada kaldığını, o karların içinde yitip gittiğini düşünüyordum. Öylesine bir konuşma olduğunu sanıyordum. Ne de olsa her şey bir masaldı. Zap ulaştığımız bu bahar bu hikaye çok gerilerde kalmıştı. Rezzan’ın bu alanda olduğunu duymuştum ama görüşememiştik. Bir görev çıksa da oralara doğru gitsem diye düşündüğüm günlerden bir gündü. Bir gün bir arkadaşımızın Zap’a kapıldığını söylediler. Bunu duyar duymaz yıllar önceki o yaşlı köylüyü, onun anlattığı o masalı anımsadım. Zap yine gönlünü birine mi kaptırdı diye düşündüm. Ve Zap’a kapılıp giden bu gerillanın Rezzan olduğunu öğrenince aklım duracak gibi oldu. Masalı köylüden alıp ona aktardığım o karlı geceyi bütün ayrıntıları ile hatırladım. Ve ertesi gün Rezzan ile yaptığımız o konuşmanın bütün kelimelerini bir kenara yazdım. Bütün bu yaşananlar bir tesadüf müydü bilemiyorum. Ama yıllar önce yaptığımız o konuşmada ben yanılmıştım. Nehrin karşı kıyısında yangın çıkmış. Bütün bir arazi, o güzelim ağaçlar yanıp kül olmak üzereymiş. O ağaçların yakarışlarını duymuş. Hemen karşı kıyıya yüzerek geçmeye karar vermiş. Hızla elbiselerini çıkarmış. Ve nehir belki de yüzyıllardır bu anı bekliyormuş. O an iyice sessizleşmiş. Rezzan kıyıdan hızla suya atlamış. Artık nehrin kucağındaymış. Zap bütün mutluluğu ile onu sarmalamış. Rezzan karşı kıyıya kulaç atmaya çalışmış. Ama o artık başka bir diyara yolculuk yapıyormuş. Zap o gün bütün sevinciyle bir sevgi olup akmış. Rezzan iyi bir yüzücüydü ama o gün masalın gerçeğine, nehrin aşkına kulaç açmıştı…

      Forum Saati Perş. Mart 28, 2024 9:56 pm